Οι καρδιαγγειακά υγιείς ηλικιωμένοι που παίρνουν στατίνες, δεν μειώνουν τον κίνδυνο για καρδιαγγειακή πάθηση ή πρόωρο θάνατο στο μέλλον, σύμφωνα με μια νέα ισπανική επιστημονική μελέτη.
Το όποιο προστατευτικό αποτέλεσμα περιορίζεται στους ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, που είναι 75 έως 85 ετών και στους οποίους τα εν λόγω φάρμακα σχετίζονται όντως με μειωμένο καρδιαγγειακό κίνδυνο.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ραφέλ Ράμος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ζιρόνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό British Medical Journal (BMJ), ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 47.000 άτομα άνω των 75 ετών, χωρίς ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου.
Στους ανθρώπους χωρίς διαβήτη τύπου 2 η λήψη στατινών σε βάθος εξαετίας δεν σχετιζόταν με μείωση του κινδύνου για στεφανιαία νόσο, στηθάγχη, έμφραγμα, εγκεφαλικό ή πρόωρο θάνατο οποιασδήποτε αιτιολογίας.
Όμως στα άτομα ηλικίας 75-85 ετών με διαβήτη, που έπαιρναν στατίνες, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση 24% της πιθανότητας καρδιαγγειακής πάθησης και 16% της πρόωρης θνησιμότητας.
Οι ερευνητές συμπέραναν ότι τα ευρήματά τους δεν υποστηρίζουν την ευρεία χορήγηση στατινών στους ηλικιωμένους, εκτός και αν πάσχουν από διαβήτη τύπου 2.
Η καρδιαγγειακή νόσος είναι η κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως, ιδίως για τους ανθρώπους άνω των 75 ετών. Η συνταγογράφηση στατινών στους ηλικιωμένους εμφανίζει αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο σε όσους έχουν διαγνωσμένα καρδιαγγειακά προβλήματα επικίνδυνα υψηλή χοληστερίνη.
Το περπάτημα μειώνει τον κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας στις ηλικιωμένες γυναίκες
Όσο περισσότερο περπατάει μια γυναίκα της μέσης ή της τρίτης ηλικίας (50 έως 80 ετών), τόσο μικρότερες είναι οι πιθανότητες να πάθει καρδιακή ανεπάρκεια, σύμφωνα με νέα μεγάλη αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Μάικλ ΛαΜόντε της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Heart Failure” (Καρδιακή Ανεπάρκεια) του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας, μελέτησαν στοιχεία για 137.303 γυναίκες, από τις οποίες οι 2.523 εκδήλωσαν καρδιακή ανεπάρκεια σε διάστημα 14 ετών.
Διαπιστώθηκε ότι, σε σχέση με τις γυναίκες που δεν ασκούνταν και δεν περπατούσαν καθόλου, όσες έκαναν κάποια έστω άσκηση όπως περπάτημα, ήταν κατά μέσο όρο 11% λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν καρδιακή ανεπάρκεια. Ο κίνδυνος ήταν μειωμένος κατά 35% για όσες περπατούσαν πολύ ή έκαναν άλλη τακτική άσκηση.
Το περπάτημα ήταν η συχνότερη μορφή άσκησης (για σχεδόν το 40% των γυναικών) και είναι σημαντικό, σύμφωνα με τον ΛαΜόντε, ότι η διαφορά οφέλους ανάμεσα στο περπάτημα και σε άλλες μορφές άσκησης είναι μικρή.
Παρόλο που το περισσότερο περπάτημα έχει ακόμη μεγαλύτερο όφελος, οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η έντασή του δεν παίζει μεγάλο ρόλο, συνεπώς μεγαλύτερη σημασία για μια γυναίκα έχει να περπατάει και όχι να το κάνει με έντονο ρυθμό.
Οι γυναίκες που «έπιαναν» το συνιστώμενο όριο των 150 λεπτών περπατήματος (ή άλλης άσκησης) την εβδομάδα, είχαν 30% μικρότερο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας. Κάθε πρόσθετη ώρα περπατήματος μέσα στην εβδομάδα μείωνε τον κίνδυνο κατά τουλάχιστον 10%.
