Με μια σπάνια για τα δεδομένα της χώρας ομοφωνία, σχεδόν σύσσωμη η πολιτική τάξη της Γαλλίας απέτισε φόρο τιμής στον Ζακ Ντελόρ. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Εμανουέλ Μακρόν, χαιρέτισε τον «ανεξάντλητο αρχιτέκτονα της Ευρώπης μας», του οποίου η «δέσμευση», τα «ιδανικά» και η «δικαιοσύνη θα μας εμπνέουν για πάντα». «Όλη του η ζωή είχε τεθεί στην υπηρεσία της ειρήνης και της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», υπογράμμισε η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν. Για την Πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης Γιαέλ Μπραούν Πιβέ, ο Ζακ Ντελόρ ήταν η «ενσάρκωση της Ευρώπης» και «ένας μεγάλος πολιτικός». «Το όραμα του επικεντρωνόταν γύρω από μια συγκεκριμένη ιδέα για την Ευρώπη και μια κοινωνία διαλόγου», δήλωσε ο πρόεδρος του κόμματος MoDem, Φρανσουά Μπαϊρού.
Στις ιδέες και στο έργο του Ζακ Ντελόρ αναφέρθηκαν και όλοι οι σύντροφοί του στο Σοσιαλιστικό κόμμα της Γαλλίας. «Έψαχνε δρόμο για τη σοσιαλδημοκρατία, δεν κυνηγούσε θέσεις και αξιώματα. Τα αναζητούσε μόνο αν ήταν σίγουρος ότι θα μπορούσε να βρει τις δυνάμεις και τις συμμαχίες που θα του επέτρεπαν να πετύχει. Αυτό ήταν το νόημα της άρνησής του να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 1995», σχολίασε ο πρώην σοσιαλιστής πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. Ο Λιονέλ Ζοσπέν, ο οποίος ήταν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 1995 λόγω της άρνησης του Ντελόρ να θέσει υποψηφιότητα, έκανε λόγο για «τον συνδικαλιστή, τον πρωτοπόρο των οικονομικών και κοινωνικών θεμάτων, τον ακτιβιστή που προσχώρησε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα του Φρανσουά Μιτεράν, τον παθιασμένος Ευρωπαίο που προήδρευσε εντυπωσιακά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή» και που «σημάδεψε την εποχή του». Ο Πιερ Μοσκοβισί, πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δήλωσε πως θέλει μόνο να θυμάται τον «αξεπέραστο Ευρωπαίο».
Για τον αριστερό πολιτικό Ζαν Λυκ Μελανσόν, «ο Ζακ Ντελόρ ήταν ένας σοσιαλιστής της γενιάς που είχε ιδανικά». «Όσο μακριά κι αν ήμασταν, χαιρετίζω τον ακτιβιστή και τον άνθρωπο της δράσης που έδρασε με γνώμονα το κοινό καλό» είπε.
Φόρο τιμής στον Ζακ Ντελόρ απέδωσαν τέλος και πολλές προσωπικότητες από το χώρο της γαλλικής δεξιάς, όχι όμως και της ακροδεξιάς η οποία απέφυγε να εκδώσει κάποια ανακοίνωση. Ο Ερίκ Κιοτί, πρόεδρος του Ρεπομπλικανικού κόμματος χαιρέτισε «τη μνήμη ενός υπερασπιστή της υγιούς και αποτελεσματικής διαχείρισης», ενώ ο Μισέλ Μπαρνιέ δήλωσε πως «ο Ζακ Ντελόρ ήταν για πολλούς από εμάς, πέρα από τις πολιτικές διαιρέσεις, πηγή έμπνευσης και ο λόγος να πιστέψουμε σε μια “συγκεκριμένη ιδέα” της πολιτικής, της Γαλλίας και της Ευρώπης».
Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, o “πατέρας” του ευρώ και προσωπικότητα της γαλλικής αριστεράς, ο Ζακ Ντελόρ, πέθανε την Τετάρτη σε ηλικία 98 ετών.
Έχοντας διατελέσει υπουργός Οικονομικών υπό την προεδρία του Φρανσουά Μιτεράν (1981-1984), ο Ντελόρ γκρέμισε τις ελπίδες της αριστεράς αρνούμενος να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 1995 στη Γαλλία, ενώ εμφανιζόταν ως το μεγάλο φαβορί στις δημοσκοπήσεις.
«Δεν μετανιώνω για τίποτε», αλλά «δεν λέω ότι έπραξα σωστά», είχε δηλώσει στο περιοδικό Le Point το 2021. «Ήθελα να είμαι ανεξάρτητος και ένιωθα διαφορετικός από όσους ήταν γύρω μου. Ο δικός μου τρόπος να κάνω πολιτική δεν ήταν ο ίδιος», είχε πει.
Ο Ντελόρ, ένθερμος υποστηρικτής της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, υπηρέτησε ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για τρεις θητείες – περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο κάτοχο του αξιώματος – από τον Ιανουάριο του 1985 έως τα τέλη του 1994.
Στις Βρυξέλλες, ο Ντελόρ διαδραμάτισε τον ρόλο του αρχιτέκτονα στη διαμόρφωση των περιγραμμάτων της σύγχρονης Ευρώπης: εγκαθίδρυση της ενιαίας αγοράς, υπογραφή των συμφωνιών Σένγκεν, Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, θέσπιση του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών Erasmus, μεταρρύθμιση της κοινής αγροτικής πολιτικής, έναρξη της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης που θα οδηγούσε στη δημιουργία του ευρώ.
Τον Μάρτιο του 2020, είχε καλέσει ξανά τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ να επιδείξουν περισσότερη αλληλεγγύη σε μια εποχή που αγωνίζονταν για την κοινή απάντηση στην πανδημία Covid-19.
Με τα think tank του ζητούσε μέχρι τέλους την ενίσχυση του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού, απαιτώντας περισσότερη «τόλμη» την εποχή του Brexit και των επιθέσεων από «λαϊκιστές κάθε είδους».
