Ένα τεράστιο παγόβουνο 1 τρισεκατομμυρίου τόνων, ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν καταγραφεί ποτέ, που σχηματίσθηκε μετά την αποκόλληση μιας τεράστιας έκτασης πάγου από την Ανταρκτική, άρχισε σιγά σιγά να κινείται προς την ανοικτή θάλασσα.
Τις τελευταίες εβδομάδες, το παγόβουνο Α-68, ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν υπάρξει στο νότιο ημισφαίριο, κινείτο κοντά στην παγοκρηπίδα Λάρσεν, από όπου είχε αποκοπεί. Αλλά, όπως δείχνουν οι τελευταίες εικόνες από δορυφόρους, το παγόβουνο, που έχει έκταση σχεδόν 6.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, κινείται πλέον βόρεια προς τη Θάλασσα Γουέντελ.
Οι ειδικοί, σύμφωνα με το BBC, εκτιμούν ότι το παγόβουνο, που ζυγίζει πάνω από ένα τρισεκατομμύριο τόνους, είναι θέμα χρόνου, ωθούμενο από τα ρεύματα, να βγει στον Νότιο Ατλαντικό. Από εκεί και πέρα, το πόσο μακριά μπορεί να φθάσει κανείς δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα.
To τεράστιο αυτό κομμάτι γης έχει έκταση περίπου 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σχεδόν το ένα τέταρτο του μεγέθους της Ουαλίας και περίπου τα δύο τρίτα της Κύπρου, ή σχεδόν όσο είναι η Κρήτη.
Η αποκόλληση έγινε από την παγοκρηπίδα Larsen, στην οποία οι επιστήμονες διερευνούσαν εδώ και πάνω από μια δεκαετία την εξέλιξη μιας μεγάλης ρωγμής που επιταχύνθηκε μετά το 2014, καθιστώντας δεδομένη τη δημιουργία του γιγαντιαίου παγόβουνου.
Όπως μεταδίδει το BBC, το παγόβουνο, το πάχος του οποίου είναι πάνω από 200 μέτρα, δεν αναμένεται βραχυπρόθεσμα να μετακινηθεί πολύ και ούτε με μεγάλη ταχύτητα. Ωστόσο, θα πρέπει να παρακολουθείται, καθώς ρεύματα και άνεμοι μπορεί να το σπρώξουν βόρεια της Ανταρκτικής, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα
Πάντως, ήδη το παγόβουνο δείχνει σημάδια απώλειας πάγων στην περιφέρειά του. Τα κομμάτια αυτά, που φέρουν τις ονομασίες Α-68a, A-68b, A-68c κ.ο.κ., προς το παρόν πλέουν κοντά στο μητρικό παγόβουνο. Ομως κάποια στιγμή αναμένεται να τραβήξουν τον δικό τους δρόμο και είναι πιθανό κάποια από αυτά να «ρίξουν άγκυρα» σε ρηχά νερά και να μετατραπούν σε ημιμόνιμα νησιά πάγου.
Μετά την αποκοπή του παγόβουνου, οι επιστήμονες παρακολουθούν και κατά πόσον έχει αλλάξει η συμπεριφορά της μητρικής του παγοκρηπίδας Λάρσεν. Η τελευταία αποτελεί επιπλέουσα προέκταση των παγετώνων της ηπειρωτικής Ανταρκτικής και η αποκοπή από αυτήν ενός τόσο μεγάλου παγόβουνου θα μπορούσε να την καταστήσει ασταθή και επιρρεπή στη «γέννηση» και άλλων παγόβουνων. Οταν το παγόβουνο Α-68 οριστικά αφήσει πίσω του την περιοχή δίπλα στην παγοκρηπίδα Λάρσεν, θα αποκαλύψει μια έκταση του βυθού η οποία πιθανότατα έχει να ελευθερωθεί από τους πάγους εδώ και τουλάχιστον 120.000 χρόνια.
